کشورهای دیگر چگونه مشکلات زندگی جمعی را حل کرده اند؟
این اولین باری است که تصمیم گرفتم از خانواده ام جدا شوم و در آپارتمانی به طور مستقل زندگی کنم. فکر می کردم زندگی در آپارتمان آزادی بیشتری برای من به همراه می آورد اما کمی اشتباه کرده بودم، از زمانی که در آپارتمان زندگی کرده ام آرامش خودم را از دست داده ام. از سر و صدای همسایه ها گرفته تا مشکلات صاحبخانه و مستاجر. البته منظورم این نیست که زندگی در آپارتمان سخت است، این زندگی هم مزایا و معایب خودش را دارد.
از وقتی به آپارتمان آمده ام زیاد تنها نیستم. هر وقت احساس تنهایی می کنم همسایگان را به خانه دعوت می کنم و ساعاتی را با هم می گذرانیم. به نظر من با رعایت قوانین آپارتمان نشینی همه ساکنان آن می توانند از زندگی خوبی برخوردار باشند. چنین حرف هایی را به کرات می توان از زبان افرادی که برای اولین بار از خانه ای مستقل خارج شده و در آپارتمان اسکان می یابند،شنید.
هدف از به وجود آمدن جامعه ساختن روابطی هماهنگ با یکسری عادت های رایج و مشترک است. در این جامعه هر کس برای دیگری و دیگران برای هر کس زندگی می کند. علاوه بر این زندگی در یک جامعه نیازهای خود را می طلبد از آب، برق، امنیت، وجود پارک و آپارتمان ها گرفته تا رفاه اجتماعی و مسائل اقتصادی.
از زمانی که زندگی شهری به وجود آمد آپارتمان نشینی هم معنا و مفهوم خاصی پیدا کرد. رشد سریع فرهنگ آپارتمان نشینی طی سال های اخیر بی سابقه بوده است. امروزه بیشتر مردم تحصیلکرده دنیا معتقدند که زندگی در آپارتمان بسیار امن تر از زندگی در خانه های شخصی است.
آدم ها دوست دارند پس از گذراندن یک روز پرحادثه در محل کار خود وقتی را با یکدیگر صرف کنند و به عبارتی وارد اجتماع شوند که آپارتمان نشینی بهترین امکان را برای این افراد فراهم می آورد. زندگی آپارتمان نشینی انسان ها را با تنوع فرهنگ های مختلف هم آشنا می سازد.
پس از ساخته شدن آپارتمان های در جامعه مقررات و قوانینی برای اهالی آن تعریف شد که یکی از این قوانین تامین نیازهای ساکنان آن و به وجود آوردن امکانات رفاهی برای آنها بود. علاوه بر این برای اداره هر مسکن می بایست چند نفر عهده دار مسوولیت می شدند.
تغییر و تحولات در زندگی شهری، تکامل همسایگی و... اکنون یکی از چالش های بزرگ جوامع اروپایی به حساب می آید.
زندگی آپارتمان نشینی و داشتن همسایگان محلی به نظر یکی از عوامل بسیار مهم در یافتن راهی برای مبارزه با محرومیت های اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی محسوب می شود. زندگی در آپارتمان از لحاظ روانشناسی هم حائز اهمیت است.
تحقیقات بسیاری در ارتباط با جنبه های روان شناسی زندگی گروهی و یا آپارتمان نشینی صورت گرفته است.
این تحقیقات نشان می دهد انسان ها در مقایسه با زمانی که به زندگی آپارتمان نشینی روی آورده اند بسیار اجتماعی تر شده اند. زندگی آپارتمان نشینی در صورت رعایت اصول و ضوابط آپارتمان اثرات بسیار مثبتی بر روحیه انسان به جای می گذارد.
در کشورهای اروپایی دو نوع اجاره نامه برای خرید آپارتمان وجود دارد که حقوق و مسوولیت صاحب خانه و مستاجر به نوع اجاره نامه ای که طرفین امضا کرده اند بستگی دارد. نوع اول اجاره نامه یک قرارداد کتبی است که هر دو طرفین آن را با هم امضا می کنند. این اجاره نامه تا زمان مشخصی معتبر است (اغلب به مدت یک سال). طی آن یک سال اجاره ماهانه مستاجر ثابت می ماند.
صاحب خانه اجازه ندارد پیش از این زمان مشخص شده مستاجر را از خانه بیرون کند. مگر اینکه خود او از بستن این قرارداد پشیمان شود که اگر این پشیمانی هم پس از امضای قرارداد باشد دیگر شانسی برای مستاجر باقی نمی ماند و باید اجاره کل آن یک سال را یکجا بپردازد. اجاره نامه چون یک قرارداد کتبی بین مستاجر و صاحب خانه است، هر دو طرف موظف به رعایت آن هستند بنابراین صاحب خانه نمی تواند هر روز یکبار جلوی شما را بگیرد و چیزی به شما تذکر دهد.
نوع دیگری از اجاره نامه ها وجود دارد که اعتبار آن تا زمانی است که صاحبخانه و مستاجر دوست دارند با یکدیگر وارد معامله شوند. در این نوع اجاره هیچ قانونی به صورت کتبی نوشته نمی شود اما در برخی از موارد هم مستاجر آن را به طور کامل امضا می کند که امضای آن به معنای موافقت با تمامی شرایط اجاره نامه است. در این نوع اجاره نامه مستاجر ملزم می شود در تمام مدتی که در آن خانه حضور دارد هر ماه اجاره خود را بپردازد و اگر هم قصد ترک خانه را کرد از قبل معمولا یک ماه پیشتر به صاحبخانه اطلاع می دهد.
طبق این نوع اجار ه نامه زمانی که صاحب خانه خواست خانه اش را تخلیه کند باید از یک ماه پیش به مستاجر اطلاع دهد. با امضای این قرارداد صاحب خانه می تواند اجاره اش را هر زمان که خواست بالا ببرد که اغلب از یک ماه پیش اطلاع می دهد و مستاجر هم باید از قوانین جدید پیروی کند. اگر مستاجر با شرایط جدید موافقت نکند باید خانه را تخلیه کند. البته این نوع اجاره نامه در کشور ما مرسوم نیست.
اما در هر یک از این دو نوع اجاره نامه مستاجر باید اجاره اش را بپردازد و از قوانینی که در هنگام عقد قرارداد امضا کرده است، پیروی کند. به عنوان مثال او موظف است هزینه هرگونه خسارتی را که بیشتر از حد معمول به خانه وارد کرده است، بپردازد. در هر دو مورد صاحب خانه هم موظف است که خانه ای امن و تمیز را به مستاجر تحویل دهد.
در برخی از نقاط دنیا چون ماساچوست صاحب خانه نباید از مستاجر بخواهد که هزینه خسارت های وارد شده به ساختمان را اگر بیش از حد نرمال باشد، متحمل شود. طبق هر نوع اجاره نامه مستاجر حق اشغال آپارتمانش را دارد و صاحب خانه تنها تحت شرایط خاصی اجازه ورود به منزل او را دارد.
اجاره نامه از هر نوعی که باشد صاحب خانه نباید مستاجر را به خیابان بیندازد.ویا اگر او اجاره خود را نپرداخت ، به آپارتمان صدمه ای وارد کرد قرارداد خود را با صاحب نامه منتفی کرد، صاحب خانه باید از یک وکیل بخواهد تا در این مورد قضاوت کند. اما در بیشتر موارد اینچنینی صاحب خانه موظف است به مستاجر نوشته ای برای تخلیه خانه بدهد طبق این نوشته او تنها ?? روز برای تخلیه آپارتمان خود فرصت دارد اما اگر تصمیم مستاجر عوض شد و طی ?? روز تمام اجاره های عقب مانده را پرداخت، صاحب خانه نباید از او شکایت کند، مگر اینکه طی یک سال گذشته چند بار اجاره خود را نپرداخته باشد.
به این نکته ها توجه کنید
هنگام خریدن آپارتمان باید نکات زیر را در نظر داشت:
پیش از خریدن آپارتمان حتما آن را از نزدیک ببینید، تنها به دیدن یک تصویر و یا عکس از خانه اعتماد نکنید. اگر هنگام ورود به آپارتمان متوجه هر مشکل و یا نقصی شدید آن را به صاحب خانه اطلاع دهید و پیش از سکونت در آن از او بخواهید آنها را تعمیر کند.
اگر هم خودتان آن نواقص را برطرف کردید سندی از همه هزینه ها در دست داشته باشید که در هنگام ضروری به صاحب خانه ارائه دهید. قبل از ورود به آپارتمان خود قفل های آن را عوض کنید و یا از صاحب خانه بخواهید که کلیدهای قفل را به شما تحویل دهد.
در حقیقت تنها کسی که باید کلید قفل در خانه شما را داشته باشد سرایدار خانه است. حتما در نظر داشته باشید که صاحب خانه مسوولیت دارد خانه را طوری به شما تحویل دهد که شرایط زندگی در آن مهیا باشد. اگر در اجاره نامه ذکر شد که خانه مجهز به سیستم تهویه و یا دارای خط تلفن است، حتما باید این شرایط را داشته باشد. گاهی هم این شرایط در اجاره نامه قید نمی شود که در این صورت صاحب خانه هیچ مسوولیتی در قبال آن به عهده ندارد.
آزاده هاشمی – روزنامه کارگزاران
